Missie 2024

De voorbereidingen voor de missie van 2024 zijn in volle gang.

Het team voor 2024 is samengesteld. Dankzij het benefietdiner, de diverse sponsoren en de oliebollenactie van Gertjan (zie nieuwspagina) hebben we de ruimte om een groter team naar Gulu te sturen. Het team voor 2024 bestaat uit Joep Dille (manager), Paul van Keeken (medisch fysicus), Gertjan Zwart (anesthesist), Margriet Smidt, Jan van den Dijk, Marc Companjen en Frank Haklander (alle 4 anesthesiemedewerker).

De grootte van het team, van 3 naar 7 personen, zorgt voor een uitdaging, zowel logistiek als organisatorisch. Naast dat we zoveel mogelijk trainingen willen verzorgen willen we de nieuwe teamleden ook de ruimte geven om de cultuur op de OK te ervaren, met als doel dat zij verbeterpunten kunnen aandragen voor het scholingsprogramma. Van Jacinta, de studieleider voor de anesthesieopleiding in Gulu, hebben we ook het verzoek gekregen om onze werkzaamheden uit te breiden naar de IC op beide locaties, St Mary’s Hospital in Lacor en Gulu Regional Referal Hospital (GRRH). Met name Gertjan zal zich daarmee bezig gaan houden. Daarnaast zal hij in gesprek gaan met Jacinta en dr Baifa welke wensen er zijn en waar behoefte aan is.

Paul van Keeken zal zich gedurende het project voornamelijk bezig gaan houden met de onderhoudsstatus van de apparatuur in het GRRH en de apparatuur in de healthcentres IV. Joep zal, evenals vorig jaar de gesprekken gaan voeren met de directies van het GRRH, St Mary’s Hospital en het College of Health. Verder zal hij ook deze missie weer trainingen verzorgen m.b.t. het managen op kleine schaal zoals een OK of een healthcentre IV.

Het team van 2024

Naast Marc Companjen, Joep Dille en Frank Haklander wordt het team van 2023 aangevuld met de volgende personen, elk met hun eigen expertise.

Margriet Smidt

Ik ben getrouwd met Hans Peter en we hebben samen 2 prachtige kinderen, Yljan van 12 en Fayèn van 8 jaar.

Ik ben al 20 jaar anesthesiemedewerker in Isala Zwolle en ik heb daar geen dag spijt van gehad. Ik werk op zowel de algemene als de cardio thoracale operatiekamers. Daarnaast ben ik reanimatie instructeur en geef in die hoedanigheid allerlei scholingen aan mijn collega’s.

Het praktische aspect van het Tasnu project is volgens mij de sleutel tot het succes. Met praktische scholingen en trainingen maken we een blijvend verschil in de zorg in Gulu. Door de lokale zorgmedewerkers te trainen kunnen zij het verschil gaan maken.

Paul van Keeken

Ik ben getrouwd met Maaike en wij hebben samen een zoon, Noah van 8 jaar, en dochter, Floor van 6 jaar.

Sinds 2020 ben ik klinisch fysisch medewerker en draai ik onder andere grotere projecten, waarin communicatie met gebruikers van medische apparatuur belangrijk is.

In 2018 maakte ik deel uit van de verkenningsmissie in Gulu. Na enkele bezoeken aan het GRRH kwam ik tot de conclusie dat het onderhoud aan medische apparatuur matig tot slecht was. Ik wil graag uitzoeken of wij vanuit Nederland kunnen bijdragen aan een meer kwalitatief onderhoudssysteem in Gulu, waardoor de kwaliteit van zorg aldaar kan stijgen.

Gertjan Zwart

Ik ben getrouwd met Sigrid en we hebben 3 tieners van 19, 17 en 14.

Sinds 2018 werk ik als Anesthesioloog – Pijnspecialist en met bijzondere aandacht voor pijnstilling in de palliatieve fase. Daarnaast ben ik voorzitter van het palliatief team van Isala. Het is voor mij een bijzonder voorrecht om uit te delen van de kennis en kunde die wij in Nederland hebben en daarin structureel bij te dragen aan het verbeteren van Anesthesiologische zorg in Uganda.

Ik geef regelmatig colleges aan diverse hogescholen in Nederland en heb in het verleden ook de ABCDE trainingen verzorgd voor het netwerk acute zorg in Zwolle.

Jan van den Dijk

Ik ben 41 jaar, zeer gelukkig getrouwd met Maria en ik heb nogal wat hobby’s (klassieke muziek, vogel- en natuurfotografie, wandelen, lekker eten…)

Nu al 15 jaar ben ik anesthesiemedewerker in Isala Zwolle. Naast mijn werkzaamheden op de operatiekamer ben ik ook actief als trainer in ALS (Advanced Life Support) en CRM (Crew Resource Management). Deze ervaring sluit naadloos aan bij de missie van TASNU en ik wil deze graag inzetten in Uganda. Ik zie er heel erg naar uit om met mijn kennis en kunde (in)direct bij te dragen aan de zorg voor patiënten in Oeganda en om mijn collega’s daar tips en trics te leren die ze dagelijks kunnen toepassen.

Zoomtraining eind 2023

Tijdens ons verblijf in Gulu vorig jaar hebben we voor het eerst een zoomsessie georganiseerd. De reden daarvoor was dat we ter plaatse wilden meekijken met de studenten en ontdekken welke problemen er op konden treden. Het bleek dat de presentaties goed en duidelijk overkwamen maar dat videofilms wegens de trage netwerkverbinding slecht werden weergegeven. De studenten reageerden positief en er was goede interactie mogelijk tussen de presentator (Harry Naber) die in Nederland zat en de studenten in Gulu.

Wegens allerlei omstandigheden hebben we pas in december weer een zoomsessie georganiseerd met de eerste jaars studenten in Gulu. Van de studenten hebben we een lijst met onderwerpen gekregen die ze wat verder uitgediept wilden hebben via een presentatie. Harry heeft, met de kennis van de afgelopen keer, een mooie presentatie gehouden voor een enthousiaste groep studenten. Hiermee is wel de basis gelegd voor uitbreiding van presentaties aan verschillende partijen zoals IC verpleegkundigen, medisch studenten en andere zorgprofessionals. Tijdens onze missie in 2024 zullen we daarom ook een inventarisatie maken van de wensen van de diverse groepen.

Plannen voor 2024

Om de missie zo effectief mogelijk te laten verlopen is er weer veel overleg geweest met de diverse partijen. Met Jacinta zijn we in gesprek over de beschikbaarheid van de studenten tijdens ons verblijf en welke wensen er vanuit het St Mary’s Hospital in Lacor zijn m.b.t. de uitbreiding van onze missie naar de IC. Verder is zij de contactpersoon met de directie van het ziekenhuis en daarmee ook het aanspreekpunt voor wat betreft ons transport, zowel van Entebbe naar Gulu als ook het transport tijdens ons verblijf.

Een andere gesprekspartner is dr Baifa. Zij is de gynaecoloog in het GRRH, het Gulu Regional Referal Hospital, en onze gesprekspartner voor de planning in het ziekenhuis. Net als het St Mary’s ziekenhuis wil ook het GRRH personeel getraind worden, voor ons dus de uitdaging om die partijen bij elkaar te brengen voor gezamenlijke trainingen.

Ten slotte zijn er Moses en Aron, docenten aan het College of Health in Gulu. Omdat ons skills lab in één van de lokalen op het College is zijn wij afgelopen jaar ook begonnen met het trainen van de studenten in de BLS en hebben we zowel Moses als Aron getraind om zelfstandig de trainingen te verzorgen (Train de trainer) als wij weer terug zijn in Nederland.

Geplande trainingen

Onze primaire doelgroep is de anesthesiemedewerkers in opleiding. Dat zal ook in 2024 zo blijven alleen zullen we ons werkveld verder uitbreiden naar de IC en naar de studenten (ongeveer 350) op het college.

Voor de laatste groep zal de nadruk liggen op BLS. Het IC personeel zal op beide locaties meer IC gerichte trainingen krijgen en aan de anesthesiemedewerkers zal de lesstof worden aangeboden volgens het curriculum van de opleiding. Dat allemaal in overleg met de lokale verantwoordelijken. Eén van de doelen van deze missie is de structurering van de lesstof voor de anesthesiemedewerkers. Jan en Margriet hebben een heel gestructureerde training voorbereid waarbij de ABCDE standaard centraal staat. Gertjan zal het specialistische deel van de anesthesie trainen met presentaties en praktijktrainingen zoals spinaal/ epiduraal prikken, lokale verdovingstechnieken aanleren en complicatiebesprekingen houden.

Zo blijft elke missie een leerproces waarvan we hopen dat na afloop van de missie een mooi trainingsprogramma ligt.

Verdere planning

Paul is 6 jaar geleden bij de verkenning meegereisd om een indruk te krijgen van de gebruikte apparatuur en wat de onderhoudsstatus van die apparatuur was. Deze keer gaat hij weer mee en zal hij opnieuw een inventarisatie doen van de apparatuur op de verschillende locaties, met name GRRH, Lacor en de omringende HC IV. Aan de hand van de verzamelde informatie zal hij een onderhoudsplan voor de korte en lange termijn opstellen.

Joep zal de MoU (Memorandum of Understanding) uitwerken met de aanwezige partijen. Verder zal hij samen met Gertjan onderzoeken in hoeverre de Gulu University betrokken kan worden bij ons project. Ook zullen zij de gesprekken voeren met de directies van het ziekenhuis en het College om toekomstplannen te bespreken.

Globaal reisschema

13 maart vertrek vanaf Schiphol

14 maart acclimatiseren in Entebbe

15 maart aankomst in Gulu en eerste overleg met Jacinta, Aron en Moses en Baifa

16 – 27 maart trainingen

28 maart retourvlucht naar Schiphol

29 maart terug in Zwolle

Vertrek uit Zwolle, uitgezwaaid door onze fans

Met de bus van Entebbe naar Gulu. Samuel is de chauffeur

Korte samenvatting van de missie

Na een voorspoedige reis van Zwolle naar Entebbe hebben we ingecheckt bij het hotel. De eerste dag in Entebbe hebben we rustig aan gedaan, het is qua temperatuur een hele omslag van 3 graden in Nederland naar 30 graden in Entebbe. Een groot deel van de groep heeft een bezoek gebracht aan de botanische tuin. Marc en Frank hebben in die tijd de telefoon en de dongel laten activeren. ’s Avonds samen gegeten aan het Victoria meer. Onze chauffeur, Samuel arriveerde met de schoolbus en heeft meegegeten.

Een grote uitdaging van deze missie was het aantal deelnemers. Waar in het verleden Joep, Marc en Frank samen snel konden schakelen bij ad hoc veranderingen is dat met een groep van 7 personen anders. 7 Verschillende karakters, duidelijke taakverdeling en 3 deelnemers die nog nooit in Afrika waren geweest. Terugkijkend na de missie kunnen we duidelijk stellen dat we een geweldige groep zijn geweest die oog hadden voor elkaar en samen een prachtige missie hebben gehad.

Vrijdagochtend om 9.00 vertrokken uit Entebbe. De afstand naar Gulu is 375 kilometer, wij arriveerden om 18.15 in Gulu. Een lange reis maar toch altijd weer een indrukwekkende reis omdat de hele cultuur van Uganda aan je voorbij komt. Toch redelijk gaar ingecheckt bij Paula’s Guesthouse, ons vaste pension, meteen een ontmoeting gehad met de directeur van het College of Health Sciences en haar team. Kort met haar en Jacinta, de studieleider anesthesie het programma van de komende week doorgenomen en daarna samen gaan eten in Gulu.

Het weekend hebben we gebruikt om het skillslab in te richten en de nieuwe materialen die we meegenomen hadden te testen en ons voor te bereiden op de komende periode.

Alle nieuwe materialen worden in elkaar gezet en gecheckt zodat we op onze eerste lesdag goed voorbereid kunnen beginnen

Maandag was het dan zover, we konden aan het werk. Na een korte kennismaking met de studenten zijn we uit elkaar gegaan en ieder z’n eigen deel van het programma afgewerkt. Margriet en Jan zijn op de OK in Lacor geweest en op andere afdelingen. Gertjan, Paul en Joep hebben gesprekken gevoerd met de directie van het GRRH en Marc en Frank hebben aan de eerste en tweede jaars anesthesiestudenten enkele presentaties gegeven.

De rest van de week is ingevuld met trainingen, overleg met het onderhoudsteam en directie/ studieleiders. Omdat onze primaire focus op de opleiding voor anesthesiemedewerkers ligt hebben we daar ook het meest gestructureerde programma aan kunnen bieden. Jan en Margriet hebben beide groepen studenten getraind in de ABCDE. Dat is een methodiek die ook in Europa gehanteerd wordt om éénduidig en gestructureerd (kritisch zieke) patiënten te benaderen bij trauma opvang en screening. Joep, Gertjan en Paul hebben zelf hun weg gezocht en gevonden op de 3 locaties waar we werkzaam zijn. Gertjan heeft veel op de OK gestaan om de studenten en aanwezige anesthesiemedewerkers te coachen en met tips en tricks te ondersteunen. Paul heeft veel tijd doorgebracht met de maintainance en de onderhoudsstatus en planning besproken. Verder hier en daar wat kleine reparaties verricht op verzoek. Joep was onze rustige rots in de branding die met veel geduld de gesprekken aangegaan is met diverse specialisten en de directie van GRRH en St. Mary’s Hospital Lacor. Verder steeds ondersteunend bezig bij de andere collega’s. Marc en Frank zijn met de reanimatiepoppen de boer op gegaan en hebben veel studenten van het College of Health Sciences kunnen trainen in de basisvaardigheden van de reanimatie, de BLS.

Elke dag werd afgesloten met een gezamenlijke evaluatie waarbij ieder de ruimte kreeg om de ervaringen van de dag te delen met het team.

Het weekend hebben we ons kunnen ontspannen, de nieuwe deelnemers hebben een safari gedaan in het prachtige Murchison Falls National Park. De rest heeft zich ontspannen in Gulu. Zondagmiddag weer voorzichtig begonnen om ons voor te bereiden op de komende week die op dezelfde manier zal worden ingevuld als de eerste week.

De tweede week hebben we wat andere accenten gelegd. Gertjan heeft de studenten van de anesthesie getraind in spinale anesthesie en alles wat daarbij hoort, risico’s, complicaties en alternatieve technieken. Jan en Margriet hebben deze week examens afgenomen bij de eerste en tweede jaars studenten en ad hoc hebben ze nog een extra training gegeven aan eerstehulp/ ambulance verpleegkundigen over het gebruik van de materialen in een hagelnieuwe ambulance. Ook Joep en Paul hebben weer hun weg gevonden. Paul naar de onderhoudsgroep en Joep heeft de basis gelegd voor de ontwikkeling van de samenwerking met de eerstehulp afdeling. Marc en Frank zijn verder gegaan waar ze vrijdagmiddag gestopt waren, het trainen van de studenten van het college echter nu wel op een buitenlocatie.

Woensdag hebben we de missie met een evaluatie afgesloten waarbij we zeer positieve feedback kregen van zowel de directeur en docenten van het college als van de studieleider van de anesthesieopleiding. Het heeft ons wel weer gesterkt in de bevestiging dat we echt goed werk doen in Gulu en van toegevoegde waarde zijn. Een extra prikkel om bij terugkomst in Nederland weer te gaan nadenken over de missie voor 2025.

Elke keer als we in Gulu zijn verbazen we ons over de ontwikkeling van de stad. Er wordt veel gedaan om de infrastructuur te verbeteren. Ook zijn er zaken die ons verrassen. Zo zagen we bij de eerstehulppost en prachtige ambulance staan. Uiteraard werd het een uitdaging om deze van binnen te zien om de uitrusting te bekijken. Dat bleek nog niet zo eenvoudig maar na enig aandringen hebben we de ambulance van binnen mogen zien en tot onze verbazing was deze dusdanig compleet ingericht dat hij zo in Nederland de straat op zou kunnen. Helaas was er geen deskundigheid op de afdeling of bij het ambulance personeel om de apparatuur op de juiste wijze te gebruiken. Een uitdaging was geboren en Jan en Margriet hebben ad hoc een korte presentatie voorbereid om de verpleegkundigen basaal te introduceren in de apparatuur in de ambulance. Met de afspraak dat we bij terugkomst via zoom nog meer trainingen zullen verzorgen.

Dat is wel een beeld dat we al vaker gezien hebben in Uganda, er wordt apparatuur gedoneerd maar de training en onderhoudsplannen zijn helaas niet bijgevoegd. Hierdoor wordt deze mooie en goede apparatuur niet gebruikt en voegt het weinig tot niets toe aan de kwaliteit van zorg in dit deel van de wereld.

We kunnen terugkijken op een prachtige missie waarbij we kunnen stellen dat we de doelstellingen ruimschoots hebben gehaald en dat we met heel wat extra uitdagingen zijn teruggekomen. We gaan ons na de evaluatie van de missie toeleggen op de voorbereiding van de missie in 2025 waarbij we de leerpunten van deze missie meenemen in de planning.

Als u geïnteresseerd bent in de complete dagverslagen van de deelnemers kunt u contact opnemen met de secretaris van onze stichting.